7 Nisan 2009 Salı

Rafet el roman - son mektup


Sevgilim her sabah hüzünle başlarHer gece uzun soğuk üşüyorumNe zaman biter bu hasretNe zaman diner bu özlem dön artıkŞu an son mektubun elimdeGözyaşların da var üzerindeYazarken ağlamışsın sevgilim Dayanmaz buna yüreğimAklımda son veda günü Duruşun bana bakışlarınGözlerinden dudaklarındanöperim seni öperimO tatlı hem acı sözlerin satırların Okurken ağladım yüreğime sakladımNe olur üzülme mutlaka döneceğim Sevgimiz uğruna yaşıyorum ayaktayım.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder